Gipsy Rufina (I) Outlaw Folk Kaffee-ine Mechelen (16-02-2020) reporter: Freddie & photo credits: Rootsville info club: Kaffee-ine info band: Gipsy Rufina © Rootsville 2020

Yves, als eigenaar en barista beschrijft zijn "Kaffee-ine" als een nononse expressobar in het hartje van Mechelen. Het zonnetje achter den toog luistert naar "Mie". Eénmaal in de maand wordt er ook een "live" concert ingelast en dit telkens met uiteenlopende genres al is roots muziek hier toch wel een beetje ingeburgerd. Vandaag is dit concert als testcase, de buren gewillig, op zondagnamiddag. Op deze winderige zondag trokken ook wij dan zo ook eens op prospectie bij de "Maneblussers", niet voor een Italiaanse expresso maar voor een nononse biertje en "Bill 'Gispy' Rufina". Meteen ook al bekend volk zoals de organisatie van "Mind Your Head Sessions" een eindje verder op in de straat.

Voor het vocht dat we ons gaan toenemen besluiten we een proefsessie te houden van de bieren uit "Belgoo Braaveraa". "Luppo", "Keekebisj" en de IPA "Bloemekei", biertjes waarin de hop weelig tiert. Ze vielen allemaal in de smaak helaas was er geen donker biertje te verkrijgen. Nog mooier volk ;-) op komst en dus zal het weer een happy afternoon gaan worden waarbij de lachspieren weer volop tot ontwikkeling zullen komen, maar nu eerst tijd voor de "Outlaw Folk" van Gipsy Rufina en de juiste dosis positiviteit.

In het centraal gedeelte van de "Apennijnen" zag deze Bill Rufina aka "Gipsy Rufina" het levenslicht. Al vlug liet Bill deze bergen achter zich en trok richting Rome. Hier in ons kleine landje hadden we reeds "Lange JoJo", een Marolien die het leven van "Julius César" in de vorige eeuw al kwam te bezingen maar deze Bill Rufina koos voor totaal iets anders. Ook reeds in de vorige eeuw, sloot hij zich aan bij de Romeinen, maar wel bij deze uit de Punk & Hardcore scène, met groepen als "Redemption" en "The Bloodmakers".

Na Rome te hebben veroverd reisde hij met de "Greyhound" doorheen het "Wilde Westen" en eindigde zo in de "Windy City" waar hij als busker aan de kost kwam. In 2004 kwam hij in Keulen terecht en begon hij op te treden met "Cowboys On Dope". "Gipsy Rufina" nam in 2004 zijn eerste 4 nummers op, een demo van akoestische ballads met als titel "Gipsy's Broke", en begon terug te reizen met zijn muziek. Of hij schuun biene haa als Jules César da weten we niet maar naar zijn muziek zijn we wel benieuwd. Wat we fotografisch nog misten was het licht, the light Mie, bring us the light...

"Gipsy Rufina" was vergezeld van een instrumentarium bestaande uit een akoestische sixstring, een cigarbox met helaas maar 3 strings en nog een string, een 5-string en dan doelen we uiteraard op "de" banjo. Straf en net nu tekenen onze bajomannen Dirk en Geert niet present. De muziek dan maar!

Bill brengt ons een mix tussen folk en jawel, ook blues. Zijn klankkleur is best aangenaam te noemen en zijn nummers onstonden door het verre reizen over onze blauwe bol. "Even If" was één van de nummers net als "Wild Boar" en "Shit on the Table" en nee, hij doelde niet op het bier hoor want ook de "Luppo" liep vlot bij hem binnen. Yves, voor ons nog een "Bloemekei" graag.

Tijd ook om de banjo boven te halen en plots verscheen er een glimlach op onze lippen...? Met dit 5-snarig instrument belanden we hoofdzakelijk bij de nummers uit "Gipsy Rufina" zijn nieuwste album "Moons & Mussels" en ook nummers als "The Shack". Enigszins gespierde Irish folk en de ambiance kregen we er zo boven op. Zijn twee grootste fans waren een exotische schone die zich had verdiept in de "vino bianco" en de kleinste van het lot, een dreumes van een paar jaar oud, die na zijn schoen naar beneden te hebben gegooid, ons eens kwam voor doen wat dansen betekende. Top!

Tijd dan voor wat slide en de cigarbox. Altijd al gezegd dat "Corps Diplomatique" niet uit het juiste hout gesneden was om er een instrument van te maken en na één enkele song was het resultaat...nog 2 snaren over. Dan maar terug met de akoestische gitaar in de aanslag met nummers over de snelwegen van Zwitserland en Duitsland en zo cruisden we ook richting einde met de doorgang van deze "Gipsy Rufina" hier in Mechelen. Toch ook nog een hilarisch einde met een verkeerd begrepen woordspeling. Lady Thai vertrok met de woorden "men sucks". Mis begrepen want het moest zijn "mijn soks", maar daar loop je dan weer niet mee in je handen in deze nononse expressobar.

Of er nog plaats was voor een toegift met de Mechelse hymne "As gau paust dat de paus oep au paust" valt uiteraard te betwijfelen en dus trokken wij in het oog van de nieuwe storm terug naar het gevaarlijke Gevarenwinkel. En Koen was "ons" Eva op tijd in het a...ar...arb... :-( ...den hof :-) zie: Arboretum Wespelaar